Mój mąż i jego matka zjedli wszystko, co ugotowałam dla siebie i dzieci

Życie jest ostatnio bardzo pracowite. Cztery miesiące temu urodziłam pięknego chłopca, Dylana, który dołączył do trójki swojego rodzeństwa, z których wszyscy nie ukończyli ośmiu lat. Jak możesz sobie wyobrazić, zajmowanie się noworodkiem i trójką innych małych dzieci jest wyczerpujące, ale satysfakcjonujące w sposób, który trudno opisać.

Bycie matką było najważniejszą rolą w moim życiu. Kiedy byłam w ciąży z naszym pierwszym dzieckiem, Tray, mój mąż George i ja dyskutowaliśmy, czy powinnam wrócić do pracy. Początkowo ustaliliśmy, że zostanę w domu przez rok, zanim wznowię karierę. Kiedy jednak nadszedł czas, zdałam sobie sprawę, że chcę być pełnoetatową matką.

To poczucie głębokiej odpowiedzialności za nasze dzieci umacnia się wraz z pojawieniem się każdego nowego członka rodziny. Najpierw Tray, potem nasza córka Lily, potem Justin, a na końcu Dylan. Każdy dodatek utwierdzał mnie w postanowieniu skupienia się na ich edukacji.

Jednak po narodzinach Dylana w domu wszystko zaczęło się zmieniać. Moja teściowa zaczęła niespodziewanie przyjeżdżać do domu. Nie przychodziła, żeby pomóc z dziećmi czy domem.

Witała się ze mną, po czym znikała w kuchni, by poczęstować się tym, co wpadło jej w ręce, zostawiając za sobą brudne naczynia. Zdarzyło się to kilka razy i za każdym razem moja cierpliwość była wystawiana na próbę.

Sytuacja zaostrzyła się pewnego ranka po szczególnie trudnej wizycie medycznej w domu Dylana, który właśnie otrzymał szczepionki. On był niespokojny, a ja byłam niewyspana.